POEMAS IBÉRICOS (62) PALOMA DELGADO

 DESCARGAR


Paloma nació en Huelva un 3 de agosto. Pasó la infancia en Punta donde curso la ESO y el Bachillerato. Años más tarde obtuvo el título de Auxiliar y técnico de farmacia en el IES José Caballero en la ciudad de Huelva. En el 2016 después de un bloqueo creativo empezó a escribir su primer poema carta de espera para que después de 5 años saliera a la luz su primer poemario Lumbre con la editorial Niebla (2023). En el 2017 ganó el segundo premio de poesía en Punta Umbría con la obra “Memorias de tinta”. Actualmente sigue escribiendo poesía ya que es una de sus grandes pasiones.

Paloma nasceu em Huelva num 3 de agosto. Passou a infância em Punta Umbría onde cursou o ESO e o Bacharelato. Anos mais tarde, obteve o título de Auxiliar e técnico de farmácia no IES José Caballero na cidade de Huelva. Em 2016, depois de um bloqueio criativo, começou a escrever o seu primeiro poema carta de espera para que depois de 5 anos saísse à luz o seu primeiro poemário Lumbre na Editorial Niebla (2023). Em 2017, ganhou o segundo prémio de poesia em Punta Umbria com a obra “Memorias de tinta”. Atualmente continua a escrever poesia uma das suas grandes paixões.

Estallido

 

 

Frente a tus guerras, mis batallas,

frente a tus cojones, mis ovarios bien puestos.

Frente a tus miedos, mi valentía,

frente a tus sueños, almohada.

Frente a tus ganas de amar, mis deseos.

Frente a ti, yo,

frente a mí, mi alter-ego.

Mastico esto una y otra vez

y ya soy capaz de digerirlo.

Desde mi estómago a mi garganta

se cerraba mi glotis

y el aire que transpiraba y traspasaba mis pulmones

se quedaba asfaltado

como una carretera, con el alquitrán recién vertido

en plena fase de verano.

Y quemaba,

quemaba tanto que ya ni duele,

ya ni el poro siente la angustia,

que recorre mis venas,

al estallido que siente la piel.

 

De “Lumbre” 2023

 

Estrondo

 

Diante as tuas guerras, as minhas batalhas,

Perante os teus colhões, os meus ovários bem colocados.

Diante os teus medos, a minha coragem,

Diante dos teus sonhos, a minha almofada.

Diante o teu desejo de amar, os meus desejos.

Perante ti, eu,

diante de mim, o meu alter-ego.

Eu mastigo isto uma e outra vez

e já sou capaz de o digerir.

Do meu estômago para a minha garganta

a minha glote fechou-se

e o ar que transpirava e atravessava os meus pulmões

ficou asfaltado

como uma estrada, com o alcatrão recém derramado

no pico do verão.

E queimou,

ardeu tanto que já nem dói,

nem o poro sente a angústia,

que me corre nas veias,

até à explosão que a pele sente.


 

 

Ausencia

 

Se bajó el telón por defunción,

los sueños se han roto

como pigmentación de colores disueltos en agua.

Camino por un pasillo cubierto de cristales rotos,

ojos hambrientos devorándome, entre brazo y brazo,

empujándome hacia el sendero de lo prohibido,

traspasando la duda del espejo de mis lágrimas.

Me busco en mi interior

pero el vacío me conduce a la nada.

Y me siento un títere sin sonrisa.

Nadie me ve.

Maldita voz que me destruye,

maldita voz que me alienta,

maldita tu voz, porque taladra mi cerebro.

Impregnada en mí tu fragancia,

sabiendo que ya te habías ido.

Entonces me di cuenta,

que al mirar aquel espejo

no era mi sombra la que me cobijaba,

si no la sombra de tu ausencia

que permanecía estando ahí.

 

Ausência

 

A cortina caiu devido ao óbito

os sonhos desfizeram-se

como a pigmentação da cor dissolvida na água.

Percorro um corredor coberto de vidros partidos,

olhos famintos devorando-me, entre braço e braço,

empurrando-me para o caminho do proibido,

trespassando a dúvida do espelho das minhas lágrimas.

Procuro dentro de mim

mas o vazio leva-me ao nada.

E sinto-me como uma marioneta sem sorriso.

Ninguém me vê.

Maldita voz que me destrói,

Maldita voz que me encoraja,

Maldita voz que me destrói,

maldita seja a tua voz, porque perfura o meu cérebro.

A tua fragrância impregnada em mim,

sabendo que já tinhas partido.

Então apercebi-me,

Que ao olhar para aquele espelho

não era minha sombra que me abrigava

mas sim a sombra da tua ausência

que ainda estava por ali.

 

De “Lumbre” 2023

 

Donde se besan las olas

 

 

De tu boca perdura el tiempo,

de mi cobardía infundo el amor,

los sueños se difuminan

junto al mar jónico de tus manos.

Una barca pasa a tu lado,

el barquero sonríe hiriente

con sus manos mece el agua.

Lleva a esta alma desamparada

pero con vida dentro de la barca.

Navega lento,

sin llevarte sientes el peso,

sientes el amargor de estas lágrimas.

Me lleva a la otra orilla,

camino sola,

tu rostro -diluido- en el río en que fluye mi alma.

Y tu esencia emana a la deriva

del borde donde se besan las olas.

 

Inédito, 2024

 

Onde as ondas se beijam

 

 

Da tua boca o tempo se prolonga,

da minha cobardia infundo o amor,

os sonhos desvanecem-se

no mar Jónico das tuas mãos.

Um barco passa ao teu lado,

o barqueiro sorri magoado

Com as suas mãos agita a água.

Ele carrega esta alma abandonada

mas viva dentro do barco.

Navega devagar,

sem te carregar sente-se o peso,

Sentes a amargura destas lágrimas.

Leva-me para a outra margem,

caminho sozinha,

o teu rosto -diluído- no rio onde corre a minha alma.

E a tua essência emana à deriva

da margem onde as ondas se beijam.

 

 

Inédito, 2024

 

Traducción de SAL y Vítor Gil Cardeira, julio 2024

 

 

 


Comentarios

Entradas populares de este blog

POEMAS IBÉRICOS (19) TRES POEMAS DE JOSÉ LUIS PUERTO

POEMAS IBÉRICOS (38) POEMAS INÉDITOS DE JORGE VELHOTE

POEMAS IBÉRICOS (25) DOS POEMAS INÉDITOS DE ROSAURA ÁLVAREZ